Mijn Eerste Duik in de Middellandse Zee
Zondag, 29 juli 2018
Mijn eerste vakantie nadat ik mijn duikbrevet had gehaald, dat is alweer een tijd geleden, ging naar de Middellandse Zee, en wel naar Nice. Er was een prachtige boulevard met palmbomen, een mooi uitgestrekt zandstrand met een helder blauwe zee.
De dag na aankomst gingen we wat later in de middag een duik maken in de Cap Ferrat, een baai aan de rand van Nice. Het was in het Noordoosten van de baai vlak voorbij de punt. We deden onze uitrusting aan, checkten dat alles goed functioneerde en liepen via een rotsachtig uitsteeksel het water in. We gaven elkaar het OK teken en zakten langzaam onder de oppervlakte.
Het was helder water en de bodem was nog ver weg. We zakten naar mijn gevoel langzaam verder de diepte in. Ik keek op mijn dieptemeter en schrok even, 25 meter! Dat had ik niet gedacht. Ik dacht dat we niet dieper waren dan tien meter. Niet dat het alarmerend was, we waren nog maar kort in het water, maar ik realiseerde me wel dat je al snel op je dieptemeter moet kijken om niet te diep af te dalen. Dat gaat sneller dan je denkt. Verder was het een leuke duik. Er was niet heel veel te zien, wat schorpioenvissen, wel uitkijken ze zijn giftig, enkele krabben en vissen van een meter of zo die in open water rond zwommen. Na bijna een uur gingen we het water uit. Het was toch wel een mooie eerste duik in de Middellandse Zee.
Ik had mijn brevet gehaald bij de duikvereniging Atlantis in Alphen a/d Rijn en kort daarna deze eerste duikvakantie met een zestal leden van de vereniging. We hebben nog meer duiken gemaakt, onder andere een nachtduik. In het donker, met alleen je lampen voor verlichting, ziet het er soms wat spookachtig uit. We gingen ook een duik maken naar de vuurtoren buiten de baai. Er was veel wind en hevige golfslag. De boot ging tekeer en je werd behoorlijk heen en weer geschud. Gevoelens van zeeziekte begonnen op te komen. Aangekomen bij de vuurtoren vond de kapitein dat er te hoge golven waren en besloot de duik te annuleren.
We zijn nog langs de Riviera gereden onder andere langs Saint Tropez met de mooie exclusieve boten en schepen. En uiteindelijk keerden we terug naar Nederland. Door mijn eerste duik in Cap Ferrat zal ik die naam niet meer vergeten.
De dag na aankomst gingen we wat later in de middag een duik maken in de Cap Ferrat, een baai aan de rand van Nice. Het was in het Noordoosten van de baai vlak voorbij de punt. We deden onze uitrusting aan, checkten dat alles goed functioneerde en liepen via een rotsachtig uitsteeksel het water in. We gaven elkaar het OK teken en zakten langzaam onder de oppervlakte.
Het was helder water en de bodem was nog ver weg. We zakten naar mijn gevoel langzaam verder de diepte in. Ik keek op mijn dieptemeter en schrok even, 25 meter! Dat had ik niet gedacht. Ik dacht dat we niet dieper waren dan tien meter. Niet dat het alarmerend was, we waren nog maar kort in het water, maar ik realiseerde me wel dat je al snel op je dieptemeter moet kijken om niet te diep af te dalen. Dat gaat sneller dan je denkt. Verder was het een leuke duik. Er was niet heel veel te zien, wat schorpioenvissen, wel uitkijken ze zijn giftig, enkele krabben en vissen van een meter of zo die in open water rond zwommen. Na bijna een uur gingen we het water uit. Het was toch wel een mooie eerste duik in de Middellandse Zee.
Ik had mijn brevet gehaald bij de duikvereniging Atlantis in Alphen a/d Rijn en kort daarna deze eerste duikvakantie met een zestal leden van de vereniging. We hebben nog meer duiken gemaakt, onder andere een nachtduik. In het donker, met alleen je lampen voor verlichting, ziet het er soms wat spookachtig uit. We gingen ook een duik maken naar de vuurtoren buiten de baai. Er was veel wind en hevige golfslag. De boot ging tekeer en je werd behoorlijk heen en weer geschud. Gevoelens van zeeziekte begonnen op te komen. Aangekomen bij de vuurtoren vond de kapitein dat er te hoge golven waren en besloot de duik te annuleren.
We zijn nog langs de Riviera gereden onder andere langs Saint Tropez met de mooie exclusieve boten en schepen. En uiteindelijk keerden we terug naar Nederland. Door mijn eerste duik in Cap Ferrat zal ik die naam niet meer vergeten.
Foto: Henk van Leeuwen
Hans Willering
Freelance tekstschrijver
Meest recente columns
Zomaar Wat Haiku's
Florence, Meer dan Kunst Alleen
Libanon, een Terugblik op Gouden Jaren
Jordanië, Land van Woestijn en Verwondering
Het Raadsel van de Homogene Groepen
Thor Heyerdahl, De Held van de Kon Tiki
De Oude Grieken en de Werkelijkheid
John Steinbeck: Cannery Row
Ergonomie Niet Belangrijk?
Florence, Meer dan Kunst Alleen
Libanon, een Terugblik op Gouden Jaren
Jordanië, Land van Woestijn en Verwondering
Het Raadsel van de Homogene Groepen
Thor Heyerdahl, De Held van de Kon Tiki
De Oude Grieken en de Werkelijkheid
John Steinbeck: Cannery Row
Ergonomie Niet Belangrijk?
Meest recente diversen
Charlie en Hector en de Wereld van Morgen (Een kort verhaal)
Charlie en Hector en de Wereld van Morgen (Vervolg)
Mijn Eerste Duik in de Middellandse Zee
Charlie en Hector en de Wereld van Morgen (Vervolg)
Mijn Eerste Duik in de Middellandse Zee