Zomaar Wat Haiku's
Zaterdag, 21 oktober 2023
De zon gaat onder
Langzaam valt de duisternis
Een nacht vol sterren.
Een bewolkte dag
Regen valt langs de ramen
Wachten op de zon
,
Langzaam valt de duisternis
Een nacht vol sterren.
Een bewolkte dag
Regen valt langs de ramen
Wachten op de zon
,
Florence, Meer dan Kunst Alleen
Maandag, 28 augustus 2023
Florence staat vooral bekend om zijn schone kunsten, de musea gevuld met prachtige schilderijen en natuurlijk de prachtige kathedraal Il Duomo. Wat minder bekend is, is dat Florence ook een belangrijke rol speelde in het leven van de bekende natuurkundige, Galileo Galilei. Deze wetenschapper heeft veel ontdekkingen gedaan in de wetenschap en besteedde ook veel tijd aan het heelal. In Florence staat een museum ter ere van deze grote natuurkundige.
Toch gaat de belangstelling van de meeste toeristen uit naar de kunsten. Het Uffizi museum is natuurlijk een van de belangrijkste locaties die een toerist toch gezien moet hebben. Talloze zalen zijn ingericht met schilderijen van de grootste kunstschilders zoals Botticali, Leonardo Da Vinci en Michelangelo. Omdat er zoveel schilderijen hangen is het nog wel een hele opgave om al die schilderijen aandachtig te aanschouwen en tot je te nemen. Ik was pas bij een presentatie over kunstwerken en toen gaf de presentator, zelf een kunstschilderes, een waardevolle tip. In plaats van al die zalen stuk voor stuk af te lopen, waardoor de pracht van de schilderijen niet meer zo tot je doordringt, kun je beter van te voren een lijst maken welke schilders je wilt bewonderen en ga dan gericht die zalen opzoeken waar die schilderijen hangen. Dan kun je veel meer genieten van de uitstraling van de schitterende kunstwerken.
De grote kathedraal, Il Duomo, is ook prachtig en imposant om te zien. De toegang was gratis en er stond de hele dag een rij van honderden mensen die de kathedraal van binnen wilde bekijken. Het was een soort hele grote hal, vrij donker en delen waren afgezet. In de verte was een altaar zichtbaar waar een mis kon worden gehouden, maar was niet bereikbaar. Hoewel de kathedraal van binnen minder indrukwekkend was dan van buiten, was het toch wel bijzonder om de kathedraal op deze manier te bekijken.
Galileo Galilei werd geboren in 1564 in Pisa en overleed in 1642 in Florence. Hij heeft een belangrijk deel van zijn jeugd doorgebracht in Florence waarna hij op verschillende plaatsen is gaan studeren, onder andere natuur- en sterrenkunde. Een van zijn belangrijkste ontdekkingen betrof de bewegingsleer. Om dat goed te begrijpen moeten we even teruggaan naar de oude Grieken. De bekende filosoof Aristoteles stelde dat een voorwerp in beweging blijft zolang er een kracht is die het voortduwt (ik zeg het even in mijn eigen woorden). Deze stelling heeft bijna 2000 jaar stand gehouden totdat Galileo het heelal ging bestuderen. Hij bouwde zelf meerdere telescopen en observeerde de planeten. Hij ontdekte dat de stelling van Aristoteles onjuist was. Het tegendeel was waar. Een voorwerp blijft in beweging zolang er geen kracht is die het tegenhoudt. Op aarde worden voorwerpen tegengehouden door de weerstand van de grond en de lucht. In de ruimte is er echter geen weerstand en blijven voorwerpen gewoon in beweging. Dit was een belangrijke doorbraak in de sterrenkunde en de wetenschap van beweging. De telescopen die Galileo gebruikte zijn nog te zien in het museum.
Het hele toeristisch, bezienswaardig gebied in Florence is maar een paar vierkante kilometer groot. Voor de rest is Florence ook gewoon een grote stad. Ik had van te voren gemengde gevoelens over Florence, maar ik vond het toch absoluut de moeite waard om gezien te hebben. Prachtige winkels liggen rondom het plein met de kathedraal, vele eetgelegenheden en af en toe een lekker Italiaans ijsje eten maken het zeer aantrekkelijk om een aantal dagen in Florence door te brengen. En vergeet dan niet een bezoek te brengen aan het museum over Galileo Galilei.
Toch gaat de belangstelling van de meeste toeristen uit naar de kunsten. Het Uffizi museum is natuurlijk een van de belangrijkste locaties die een toerist toch gezien moet hebben. Talloze zalen zijn ingericht met schilderijen van de grootste kunstschilders zoals Botticali, Leonardo Da Vinci en Michelangelo. Omdat er zoveel schilderijen hangen is het nog wel een hele opgave om al die schilderijen aandachtig te aanschouwen en tot je te nemen. Ik was pas bij een presentatie over kunstwerken en toen gaf de presentator, zelf een kunstschilderes, een waardevolle tip. In plaats van al die zalen stuk voor stuk af te lopen, waardoor de pracht van de schilderijen niet meer zo tot je doordringt, kun je beter van te voren een lijst maken welke schilders je wilt bewonderen en ga dan gericht die zalen opzoeken waar die schilderijen hangen. Dan kun je veel meer genieten van de uitstraling van de schitterende kunstwerken.
De grote kathedraal, Il Duomo, is ook prachtig en imposant om te zien. De toegang was gratis en er stond de hele dag een rij van honderden mensen die de kathedraal van binnen wilde bekijken. Het was een soort hele grote hal, vrij donker en delen waren afgezet. In de verte was een altaar zichtbaar waar een mis kon worden gehouden, maar was niet bereikbaar. Hoewel de kathedraal van binnen minder indrukwekkend was dan van buiten, was het toch wel bijzonder om de kathedraal op deze manier te bekijken.
Galileo Galilei werd geboren in 1564 in Pisa en overleed in 1642 in Florence. Hij heeft een belangrijk deel van zijn jeugd doorgebracht in Florence waarna hij op verschillende plaatsen is gaan studeren, onder andere natuur- en sterrenkunde. Een van zijn belangrijkste ontdekkingen betrof de bewegingsleer. Om dat goed te begrijpen moeten we even teruggaan naar de oude Grieken. De bekende filosoof Aristoteles stelde dat een voorwerp in beweging blijft zolang er een kracht is die het voortduwt (ik zeg het even in mijn eigen woorden). Deze stelling heeft bijna 2000 jaar stand gehouden totdat Galileo het heelal ging bestuderen. Hij bouwde zelf meerdere telescopen en observeerde de planeten. Hij ontdekte dat de stelling van Aristoteles onjuist was. Het tegendeel was waar. Een voorwerp blijft in beweging zolang er geen kracht is die het tegenhoudt. Op aarde worden voorwerpen tegengehouden door de weerstand van de grond en de lucht. In de ruimte is er echter geen weerstand en blijven voorwerpen gewoon in beweging. Dit was een belangrijke doorbraak in de sterrenkunde en de wetenschap van beweging. De telescopen die Galileo gebruikte zijn nog te zien in het museum.
Het hele toeristisch, bezienswaardig gebied in Florence is maar een paar vierkante kilometer groot. Voor de rest is Florence ook gewoon een grote stad. Ik had van te voren gemengde gevoelens over Florence, maar ik vond het toch absoluut de moeite waard om gezien te hebben. Prachtige winkels liggen rondom het plein met de kathedraal, vele eetgelegenheden en af en toe een lekker Italiaans ijsje eten maken het zeer aantrekkelijk om een aantal dagen in Florence door te brengen. En vergeet dan niet een bezoek te brengen aan het museum over Galileo Galilei.
Links boven, een zijaanzicht van de kathedraal; Il Duomo Florence. Links onder, het Neptunus fontein aan het drukke Piazza della Signoria voor het Palazzo Vecchio wat nu een museum is. Rechts boven, twee van de telescopen die Galileo gebouwd heeft om de planeten te observeren, te zien in het museum over deze wetenschapper. Rechts onder, de brug Ponte Vecchio over de rivier, de Arno, met veel winkeltjes.
Libanon, een Terugblik op Gouden Jaren
Zaterdag, 12 september 2020
We kennen Libanon van de vreselijke burgeroorlog die daar jarenlang heeft gewoed en recentelijk nog van de explosie in de haven van Beiroet met alle vernietigende gevolgen vandien. De burgeroorlog heeft een ongekend aantal slachtoffers geëist en heeft het land in een ravijn van ellende gestort.
Weinig mensen weten dat Libanon ooit een prachtig land was waar veel toeristen op af kwamen. Beiroet was toen een moderne stad dat zich kon meten met de top-steden van de wereld. Niet voor niets werd Beiroet het Nice of het Parijs van het Midden-Oosten genoemd.
Ik heb zelf tien jaar in Libanon gewoond, dat was in mijn jeugd in de zestiger jaren, samen met mijn ouders en broer, onderbroken door twee jaar in Cairo. Mijn vader was naar Beiroet uitgezonden door de KLM. Ik heb daar op school gezeten en Engelstalig onderwijs gevolgd. In augustus 1969, toen ik 15 jaar was, zijn we daar weggegaan. Dit was nog voor de burgeroorlog.
Libanon is een land nog kleiner dan Nederland, maar je kon er alles doen waar je heel Frankrijk voor nodig had. ’s Zomers zwemmen in de blauwe Middellandse Zee, ’s winters na twee uur reizen skiën in de bergen. Je kon er prachtige bergritten maken en je had er ruïnes, zowel van de Romeinen als de Kruisvaarders. Beiroet was een stad van moderne gebouwen, de mooiste hotels, luxe bioscopen en een boeiend uitgaansleven. Je kon er ook alles krijgen wat je nodig had.
Een brede boulevard, de Corniche, liep langs een groot gedeelte van de kust van Beiroet. Het was er altijd druk, mensen wandelend op de stoep. Populair waren de standjes waar je verse uitgeperste sinaasappelsap kon krijgen. Altijd een hoop auto’s op de wegen, vaak toeterend, maar dat hoorde er bij. Ik had de tijd in Beiroet in de 60-er jaren voor geen goud in de wereld willen missen. Het leven was ontspannen, ik heb me in Beiroet nooit onveilig gevoeld.
Dat wil niet zeggen dat er in die tijd geen politieke spanningen waren. Er waren toen al wel ongeregeldheden en gingen de scholen een paar dagen dicht. Maar daarna keerde het gewone leven snel weer terug. De problemen in Libanon begonnen pas echt toen eind jaren zestig Palestijnse commando’s aanvallen uitvoerde op Israël. Dit leidde weer tot vergeldingsacties van de Israëliërs. De moslims steunden de aanvallen van de Palestijnen, de Christenen waren er tegen. En dit was een belangrijke opmaat naar de burgeroorlog.
De gevolgen van de burgeroorlog in Libanon, zoals iedereen weet, waren desastreus. Toch is er een hoop, en Libanon heeft de potentie in zich om ooit weer het land te worden wat het ooit was. Dat natuurlijk in de eerste plaats voor de Libanezen zelf, maar ook dat de toeristen in grote aantallen het land weer bezoeken, het land is dat de moeite waard.
Weinig mensen weten dat Libanon ooit een prachtig land was waar veel toeristen op af kwamen. Beiroet was toen een moderne stad dat zich kon meten met de top-steden van de wereld. Niet voor niets werd Beiroet het Nice of het Parijs van het Midden-Oosten genoemd.
Ik heb zelf tien jaar in Libanon gewoond, dat was in mijn jeugd in de zestiger jaren, samen met mijn ouders en broer, onderbroken door twee jaar in Cairo. Mijn vader was naar Beiroet uitgezonden door de KLM. Ik heb daar op school gezeten en Engelstalig onderwijs gevolgd. In augustus 1969, toen ik 15 jaar was, zijn we daar weggegaan. Dit was nog voor de burgeroorlog.
Libanon is een land nog kleiner dan Nederland, maar je kon er alles doen waar je heel Frankrijk voor nodig had. ’s Zomers zwemmen in de blauwe Middellandse Zee, ’s winters na twee uur reizen skiën in de bergen. Je kon er prachtige bergritten maken en je had er ruïnes, zowel van de Romeinen als de Kruisvaarders. Beiroet was een stad van moderne gebouwen, de mooiste hotels, luxe bioscopen en een boeiend uitgaansleven. Je kon er ook alles krijgen wat je nodig had.
Een brede boulevard, de Corniche, liep langs een groot gedeelte van de kust van Beiroet. Het was er altijd druk, mensen wandelend op de stoep. Populair waren de standjes waar je verse uitgeperste sinaasappelsap kon krijgen. Altijd een hoop auto’s op de wegen, vaak toeterend, maar dat hoorde er bij. Ik had de tijd in Beiroet in de 60-er jaren voor geen goud in de wereld willen missen. Het leven was ontspannen, ik heb me in Beiroet nooit onveilig gevoeld.
Dat wil niet zeggen dat er in die tijd geen politieke spanningen waren. Er waren toen al wel ongeregeldheden en gingen de scholen een paar dagen dicht. Maar daarna keerde het gewone leven snel weer terug. De problemen in Libanon begonnen pas echt toen eind jaren zestig Palestijnse commando’s aanvallen uitvoerde op Israël. Dit leidde weer tot vergeldingsacties van de Israëliërs. De moslims steunden de aanvallen van de Palestijnen, de Christenen waren er tegen. En dit was een belangrijke opmaat naar de burgeroorlog.
De gevolgen van de burgeroorlog in Libanon, zoals iedereen weet, waren desastreus. Toch is er een hoop, en Libanon heeft de potentie in zich om ooit weer het land te worden wat het ooit was. Dat natuurlijk in de eerste plaats voor de Libanezen zelf, maar ook dat de toeristen in grote aantallen het land weer bezoeken, het land is dat de moeite waard.
Deze foto's zijn gemaakt tijdens een bezoek aan Beiroet in maart 2019. Links boven:de Sporting Club, vroeger een populaire locatie om te zonnen en zwemmen in de zee. Links onder: de befaamde Pigeon Rocks, markante rots structuren voor de kust van Beiroet. Rechts boven: moderne architectuur in Beiroet van na de burgeroorlog. Rechts onder: een aanzicht op een deel van Beiroet. :
Hans Willering
Freelance tekstschrijver
Meest recente columns
Zomaar Wat Haiku's
Florence, Meer dan Kunst Alleen
Libanon, een Terugblik op Gouden Jaren
Jordanië, Land van Woestijn en Verwondering
Het Raadsel van de Homogene Groepen
Thor Heyerdahl, De Held van de Kon Tiki
De Oude Grieken en de Werkelijkheid
John Steinbeck: Cannery Row
Ergonomie Niet Belangrijk?
Florence, Meer dan Kunst Alleen
Libanon, een Terugblik op Gouden Jaren
Jordanië, Land van Woestijn en Verwondering
Het Raadsel van de Homogene Groepen
Thor Heyerdahl, De Held van de Kon Tiki
De Oude Grieken en de Werkelijkheid
John Steinbeck: Cannery Row
Ergonomie Niet Belangrijk?
Meest recente diversen
Charlie en Hector en de Wereld van Morgen (Een kort verhaal)
Charlie en Hector en de Wereld van Morgen (Vervolg)
Mijn Eerste Duik in de Middellandse Zee
Charlie en Hector en de Wereld van Morgen (Vervolg)
Mijn Eerste Duik in de Middellandse Zee