Libanon, een Terugblik op Gouden Jaren
Zaterdag, 12 september 2020
We kennen Libanon van de vreselijke burgeroorlog die daar jarenlang heeft gewoed en recentelijk nog van de explosie in de haven van Beiroet met alle vernietigende gevolgen vandien. De burgeroorlog heeft een ongekend aantal slachtoffers geëist en heeft het land in een ravijn van ellende gestort.
Weinig mensen weten dat Libanon ooit een prachtig land was waar veel toeristen op af kwamen. Beiroet was toen een moderne stad dat zich kon meten met de top-steden van de wereld. Niet voor niets werd Beiroet het Nice of het Parijs van het Midden-Oosten genoemd.
Ik heb zelf tien jaar in Libanon gewoond, dat was in mijn jeugd in de zestiger jaren, samen met mijn ouders en broer, onderbroken door twee jaar in Cairo. Mijn vader was naar Beiroet uitgezonden door de KLM. Ik heb daar op school gezeten en Engelstalig onderwijs gevolgd. In augustus 1969, toen ik 15 jaar was, zijn we daar weggegaan. Dit was nog voor de burgeroorlog.
Libanon is een land nog kleiner dan Nederland, maar je kon er alles doen waar je heel Frankrijk voor nodig had. ’s Zomers zwemmen in de blauwe Middellandse Zee, ’s winters na twee uur reizen skiën in de bergen. Je kon er prachtige bergritten maken en je had er ruïnes, zowel van de Romeinen als de Kruisvaarders. Beiroet was een stad van moderne gebouwen, de mooiste hotels, luxe bioscopen en een boeiend uitgaansleven. Je kon er ook alles krijgen wat je nodig had.
Een brede boulevard, de Corniche, liep langs een groot gedeelte van de kust van Beiroet. Het was er altijd druk, mensen wandelend op de stoep. Populair waren de standjes waar je verse uitgeperste sinaasappelsap kon krijgen. Altijd een hoop auto’s op de wegen, vaak toeterend, maar dat hoorde er bij. Ik had de tijd in Beiroet in de 60-er jaren voor geen goud in de wereld willen missen. Het leven was ontspannen, ik heb me in Beiroet nooit onveilig gevoeld.
Dat wil niet zeggen dat er in die tijd geen politieke spanningen waren. Er waren toen al wel ongeregeldheden en gingen de scholen een paar dagen dicht. Maar daarna keerde het gewone leven snel weer terug. De problemen in Libanon begonnen pas echt toen eind jaren zestig Palestijnse commando’s aanvallen uitvoerde op Israël. Dit leidde weer tot vergeldingsacties van de Israëliërs. De moslims steunden de aanvallen van de Palestijnen, de Christenen waren er tegen. En dit was een belangrijke opmaat naar de burgeroorlog.
De gevolgen van de burgeroorlog in Libanon, zoals iedereen weet, waren desastreus. Toch is er een hoop, en Libanon heeft de potentie in zich om ooit weer het land te worden wat het ooit was. Dat natuurlijk in de eerste plaats voor de Libanezen zelf, maar ook dat de toeristen in grote aantallen het land weer bezoeken, het land is dat de moeite waard.
Weinig mensen weten dat Libanon ooit een prachtig land was waar veel toeristen op af kwamen. Beiroet was toen een moderne stad dat zich kon meten met de top-steden van de wereld. Niet voor niets werd Beiroet het Nice of het Parijs van het Midden-Oosten genoemd.
Ik heb zelf tien jaar in Libanon gewoond, dat was in mijn jeugd in de zestiger jaren, samen met mijn ouders en broer, onderbroken door twee jaar in Cairo. Mijn vader was naar Beiroet uitgezonden door de KLM. Ik heb daar op school gezeten en Engelstalig onderwijs gevolgd. In augustus 1969, toen ik 15 jaar was, zijn we daar weggegaan. Dit was nog voor de burgeroorlog.
Libanon is een land nog kleiner dan Nederland, maar je kon er alles doen waar je heel Frankrijk voor nodig had. ’s Zomers zwemmen in de blauwe Middellandse Zee, ’s winters na twee uur reizen skiën in de bergen. Je kon er prachtige bergritten maken en je had er ruïnes, zowel van de Romeinen als de Kruisvaarders. Beiroet was een stad van moderne gebouwen, de mooiste hotels, luxe bioscopen en een boeiend uitgaansleven. Je kon er ook alles krijgen wat je nodig had.
Een brede boulevard, de Corniche, liep langs een groot gedeelte van de kust van Beiroet. Het was er altijd druk, mensen wandelend op de stoep. Populair waren de standjes waar je verse uitgeperste sinaasappelsap kon krijgen. Altijd een hoop auto’s op de wegen, vaak toeterend, maar dat hoorde er bij. Ik had de tijd in Beiroet in de 60-er jaren voor geen goud in de wereld willen missen. Het leven was ontspannen, ik heb me in Beiroet nooit onveilig gevoeld.
Dat wil niet zeggen dat er in die tijd geen politieke spanningen waren. Er waren toen al wel ongeregeldheden en gingen de scholen een paar dagen dicht. Maar daarna keerde het gewone leven snel weer terug. De problemen in Libanon begonnen pas echt toen eind jaren zestig Palestijnse commando’s aanvallen uitvoerde op Israël. Dit leidde weer tot vergeldingsacties van de Israëliërs. De moslims steunden de aanvallen van de Palestijnen, de Christenen waren er tegen. En dit was een belangrijke opmaat naar de burgeroorlog.
De gevolgen van de burgeroorlog in Libanon, zoals iedereen weet, waren desastreus. Toch is er een hoop, en Libanon heeft de potentie in zich om ooit weer het land te worden wat het ooit was. Dat natuurlijk in de eerste plaats voor de Libanezen zelf, maar ook dat de toeristen in grote aantallen het land weer bezoeken, het land is dat de moeite waard.
Deze foto's zijn gemaakt tijdens een bezoek aan Beiroet in maart 2019. Links boven:de Sporting Club, vroeger een populaire locatie om te zonnen en zwemmen in de zee. Links onder: de befaamde Pigeon Rocks, markante rots structuren voor de kust van Beiroet. Rechts boven: moderne architectuur in Beiroet van na de burgeroorlog. Rechts onder: een aanzicht op een deel van Beiroet. :
Hans Willering
Freelance tekstschrijver
Meest recente columns
Zomaar Wat Haiku's
Florence, Meer dan Kunst Alleen
Libanon, een Terugblik op Gouden Jaren
Jordanië, Land van Woestijn en Verwondering
Het Raadsel van de Homogene Groepen
Thor Heyerdahl, De Held van de Kon Tiki
De Oude Grieken en de Werkelijkheid
John Steinbeck: Cannery Row
Ergonomie Niet Belangrijk?
Florence, Meer dan Kunst Alleen
Libanon, een Terugblik op Gouden Jaren
Jordanië, Land van Woestijn en Verwondering
Het Raadsel van de Homogene Groepen
Thor Heyerdahl, De Held van de Kon Tiki
De Oude Grieken en de Werkelijkheid
John Steinbeck: Cannery Row
Ergonomie Niet Belangrijk?
Meest recente diversen
Charlie en Hector en de Wereld van Morgen (Een kort verhaal)
Charlie en Hector en de Wereld van Morgen (Vervolg)
Mijn Eerste Duik in de Middellandse Zee
Charlie en Hector en de Wereld van Morgen (Vervolg)
Mijn Eerste Duik in de Middellandse Zee